Mensen die mij kennen weten dat ik gek ben op de natuur. Dat ik blij word van de zon op mijn gezicht, de geur van de zee, het geluid van ruisende bomen in het bos, knisperende heide onder mijn voeten, het strand, heuvels met bloemen en lang gras tussen mijn vingers, prachtige rotsen met geel en groen mos erop, watervallen die klaterend naar beneden storten…
Vorig jaar was ik 2e jaars deelnemer bij 365 Dagen Succesvol en mocht ik als onderdeel van dat programma 4 dagen in stilte, in de natuur doorbrengen. Alleen. Zonder telefoon, zonder boek of horloge. Zonder andere personen. Geen gesprekken, alleen, met jezelf. Ik werd me bewust van mijn liefde voor de natuur en wilde hiernaar terug.
Mensen die mij kennen, weten ook dat ik graag veel doe. Zo had ik in 2016 een verantwoordelijke baan van 40 uur (wat gemakkelijk meer uren werden, want ik kon ook nog lekker thuiswerken), deed ik een studie én een jaarprogramma, was ik schoonheidsspecialiste en coach en had ik 2 kleine mensjes om voor te zorgen. Ow ja, ik was ook nog getrouwd en had een huishouden te runnen. Ik hield alle ballen in de lucht, zonder problemen voor mijn gevoel. Ik voelde me alleen zo moe. Ik vond het jammer dat ik weinig met vriendinnen kon afspreken. En ook mijn familie zag ik weinig. Echter ik vond wel dat ik veel nuttige dingen deed en het allerbelangrijkste; onmisbaar was.
Gelukkig heb ik geen burnout gehad. Wel heb ik in het eerste jaar van dit Jaarprogramma een meditatie gedaan, waarbij ik visualiseerde hoe ik als een oude vrouw zou zijn en wat ik dan zou denken wanneer ik met mijn leven zou doorgaan op deze manier. Ik zag mijzelf eenzaam, met niemand die naar me omkeek. 
Met een pensioentje en een kamer in een zorgflat, waar ik door een verpleegster bezocht werd, 2x per dag om te zien of ik nog iets nodig had. Geen bezoek, geen vrienden, mijn kinderen groot, geen idee hoe het met ze ging en of ze zelf ook kinderen hadden, ze keken niet naar mij om, ik was gescheiden en nooit meer hertrouwd. Kortom; eenzaam en teleurgesteld in mijzelf en het leven. Dit was zeker niet wat ik wilde voor mezelf, of voor mijn kinderen of mijn man.
Op dat moment heb ik een besluit genomen en wilde ik dat dingen anders zouden lopen. En ik zal je eerlijk zeggen dat ik het lastig vond om te besluiten wat het allerbelangrijkste was. Omdat ik al jaren gekozen heb om àlles tegelijk te doen en ik nu ineens de mogelijkheid kreeg om daarin te kiezen; te kiezen wat IK belangrijk vond, niet mijn baas, niet mijn kinderen, niet mijn familie, niet mijn partner… nee.. IK.
Ik heb gedurende dat jaar verschillende beslissingen genomen, mijn partner meegenomen in mijn proces. Het heeft onze relatie verdiept. Ik heb toen voor mezelf besloten dat ik graag met mijn familie ben. Dat ik mijn kinderen graag zie opgroeien, in plaats van bij de opvang te horen hoe goed ze het gedaan hebben. Ik wil hen graag naar bed brengen en een verhaal voorlezen. Ik wil samen met mijn man een Super Relatie hebben, waarbij we elkaar vertellen wat we onze gezamenlijke doelen zijn en daar samen aan werken, dat we onderzoeken hoe we samen een leuke tijd met elkaar hebben, genieten van de dingen die we samen én apart doen.
Daarnaast wilde ik niet meer voor een baas werken. En wel om meerdere redenen, waar ik in een ander artikel op in zal gaan. De coaching die ik gaf en de behandelingen in de beautysalon wilde ik samenbrengen om bij vrouwen het mooiste wat van binnen zat, en wat ik vaak al zag, te combineren met de beauty die ook van buiten (al dan niet) aanwezig was en zo de vrouw bij haar intuïtie te brengen. Haar meer zelfvertrouwen te laten krijgen. Haar te laten zien dat de keuzes die ze maakt, goed zijn, wanneer zij luistert en vertrouwt op haar gevoel. Haar in balans laten zijn met minder stress en meer ontspanning en flow. Haar terugbrengen naar haar natuur.
Naar haar Inner Power.
